2020-ի սեպտեմբերի 27-ին Ադրբեջանը անխնա հարձակումներ սկսեց Արցախի վրա: Անօդաչու թռչող սարքերի հարվածները, գնդակոծությունները և կրակոցները անընդհատ թիրախավորում էին ինչպես ռազմական, այնպես էլ քաղաքացիական ենթակառուցվածքները: Արդյունքում հոկտեմբեր և նոյեմբեր ամիսների ընթացքում տասնյակ հազարավոր արցախցիներ (հիմնականում կանայք և երեխաներ) ստիպված լքեցին իրենց տները ՝ վերցնելով միայն այն, ինչ կարող էին տեղափոխել մարդաշատ մեքենաներով կամ ավտոբուսներով, և ապաստան գտան Հայաստանում: Արցախից եկած ընտանիքները ապաստանեցին հյուրանոցներում, հյուրատներում և գթասիրտ հայերի տներում, ովքեր սրտանց հյուրընկալեցին նրանց:

Եվ երբ Հայաստանի, Ադրբեջանի և Ռուսաստանի միջև ստորագրվեց վիճահարույց հայտարարությունը, որի նպատակն էր դադարեցնել բռնությունը Արցախում, արցախցիներին անորոշ ապագա էր սպասվում: Նրանցից շատերը մնացին Հայաստանում ՝ վստահ չլինելով, թե երբ կկարողանան վերադառնալ, որոշ դեպքերում ընտանիքները անգամ չգիտեին արդյոք դեռևս կանգուն է իրենց տունը: Պատերազմական գոտուց փախած տասնյակ հազարավոր մարդկանց կարիքները օրեցօր ավելի էին շատանում, եւ դրանց արագ լուծում չտալու դեպքում, կարող էնք առերեսվել հումանիտար ճգնաժամի:

Հենց այդ պահին «Այո»-ն պատրաստակամորեն օգնության ձեռ մեկնեց: «ՀՕՖ»-ի, «ՍՕՍ Մանկական Գյուղեր»-ի, «Կայուն Զարգացան Հայական Հիմնադրամ»-ի, «Արաբկիր ԲԿ»-ի, «Փոքըս օն չիլդրեն նաու»-ի և «Կանանց Ռեսուրսների Կենտրոն»-ի հետ համագործակցելով «Այո»-ն առավել օգտակար աջակցություն ցուցաբերեց Արցախի ընտանիքներին: Եվ հենց Ձեր շնորհիվ մենք ի վիճակի եղանք օգնել մոտ 4000 անձի՝ լուծելով կացարանի, ջեռուցման, հագուստի, սննդի, հիգիենիկ պարագաների և ասթմայի դեղորայքի հարցեր:

Մնացաորդը կծախսվի առաջիկա շաբաթների ընթացքում `ելնելով կարիքներից, որոնց մասին ևս կունենանք թարմացումներ: